Αποκάλυψη της διαγνωστικής δύναμης των Extracellular κύστεων

Από την ανακάλυψή τους 3 δεκαετίες πριν, ο ρόλος των extracellular κύστεων στις διάφορες ασθένειες έχει μελετηθεί έντονα, αλλά πώς να χρησιμεύσουν ως τα διαγνωστικά biomarkers παραμένει ανεπαρκώς κατανοητός. Οι πρόσφατες τεχνολογικές πρόοδοι στο proteomics και genomics έχουν δώσει στους επιστήμονες τις νέες ιδέες στη σύνθεση και τη λειτουργία αυτών των κύστεων. Στην επιστημονική σύνοδο αυτού του πρωινού, «το πλάσμα το Microvesicles: Ένας θησαυρός Trove νέου Biomarkers για τη διάγνωση ασθενειών,» τρεις εμπειρογνώμονες θα ερευνήσει στην εξελισσόμενη γνώση για αυτά τα ραδιουργώντας μόρια.
Εκκριμένες από τα ζωντανά κύτταρα, οι extracellular κύστεις περιέχουν τις πρωτεΐνες, τα νουκλεϊνικά οξέα, και άλλα συστατικά συγκεκριμένα για το κύτταρο προέλευσης. Μπορούν να προέλθουν από τα διαφορετικά κυψελοειδή διαμερίσματα και είναι γενικά ταξινομημένοι βασισμένος στο μέγεθος, με τα exosomes που έχουν μια διάμετρο λιγότερο από 150 NM και των μεγαλύτερων κύστεων που μετρούν μέχρι 1000 NM στη διάμετρο.
Οι Extracellular κύστεις προωθούν την επικοινωνία κύτταρο--κυττάρων, που καθιστά το μη απροσδόκητο ότι είναι παρούσες στα πολλαπλάσια βιολογικά ρευστά συμπεριλαμβανομένου του περιφερειακού αίματος, των ούρων, και του εγκεφαλονωτιαίυ ρευστού. Οι πρόσφατες μελέτες προτείνουν ότι το σκόρπισμα των extracellular κύστεων είναι μια ιδιαίτερα ρυθμισμένη διαδικασία που εμφανίζεται σε ένα φάσμα των τύπων κυττάρων, ιδιαίτερα στα κύτταρα όγκων.
Κατά τη διάρκεια της συνόδου, ο Alex J. Rai, PHD, θα δώσει έμφαση στο ρόλο των extracellular κύστεων και του φορτίου τους στα διαγνωστικά καρκίνου. Η πρόσφατη εργασία έχει δείξει ότι αυτές οι κύστεις είναι πιθανοί συνεισφέροντες στην ογκογένεση, την αύξηση όγκων, τη μετάσταση, και την αντίσταση φαρμάκων. Το Rai θα εστιάσει στη διαγνωστική και προγνωστική χρησιμότητα των extracellular κύστεων στον προστατικό καρκίνο και το uveal μελάνωμα. Η διαμάχη που περιβάλλει τη διαλογή PSA στους υγιείς άνδρες ως biomarker για τον προστατικό καρκίνο επεξηγεί τη δυνατότητα για το overdiagnosis και το overtreatment. Ο προστατικός καρκίνος είναι επομένως ένα άριστο παράδειγμα για το πώς οι πρωτεΐνες στις extracellular κύστεις θα μπορούσαν να παρέχουν σε μια ακριβή διάγνωση, να προσδιορίσουν τα άτομα την επιθετική ασθένεια, και την επιλογή θεραπείας οδηγών.
Το Uveal μελάνωμα είναι ένας σπάνιος, ιδιαίτερα επιθετικός καρκίνος ματιών στον οποίο σχεδόν 50% των ασθενών πεθαίνουν από τη μετάσταση συκωτιού. Το Rai θα περιγράψει την πιθανή προγνωστική αξία των δεικτών που βρίσκεται στις extracellular κύστεις ως προάγγελοι της uveal προόδου μελανώματος στη μεταστατική ασθένεια.
Το γλυκό του Richard, MD, θα εξηγήσει το ρόλο της κυκλοφορίας microvesicles στη σηψαιμία, η οποία παραμένει ιδιαίτερα θανατηφόρα και προκλητική για να εντοπίσει νωρίς ή να μεταχειριστεί. Οι προοπτικές για τη χρησιμοποίηση microvesicles στους σηπτικούς ασθενείς κυμαίνονται από τα γρήγορα διαγνωστικά ως την καθοδήγηση της εξατομικευμένης θεραπείας. Στη σηψαιμία, κυκλοφορώντας microvesicles είναι αφθονότερος και έχει τα χαρακτηριστικά φαινοτυπικά σχεδιαγράμματα, τα οποία φαίνονται να διαδραματίζουν τους βασικούς ρόλους στη δυσλειτουργία πολυ-οργάνων και το σηπτικό κλονισμό. Στη συζήτησή του, το γλυκό θα δώσει έμφαση στον ελπιδοφόρο ρόλο του inducible νιτρικού synthase οξειδίων στην κυκλοφορία microvesicles ως biomarker της αρχής της σηψαιμίας.
Ο Alan Wu, PHD, θα συζητήσει τον πιθανό ρόλο troponin που ανιχνεύεται στην κυκλοφορία microvesicles ως νέος δείκτης της αντιστρέψιμης μυοκαρδιακής ισχαιμίας. Η εργασία από άλλες ομάδες έχει δείξει ότι οι κυκλοφορώντας καρδιακές extracellular κύστεις περιέχουν άφθονα τα καρδιακός-συγκεκριμένα microRNAs που δείχνουν την καρδιακή ζημία και έχουν τη διαγνωστική δυνατότητα ως biomarkers του οξέος μυοκαρδιακού εμφράγματος.
Οι συμμετέχοντες θα νικήσουν μια σαφή κατανόηση της σύνθεσης, της λειτουργίας, και του πιθανού διαγνωστικού ρόλου της κυκλοφορίας microvesicles στον καρκίνο, τη σηψαιμία, και την καρδιαγγειακή πάθηση. Θα γίνουν επίσης εξοικειωμένοι με τις τεχνικές διαθέσιμες σήμερα για να απομονώσουν και να χαρακτηρίσουν microvesicles και τις τεχνικές και βιολογικές προκλήσεις που μπορούν να εμποδίσουν την ευρεία χρήση τους ως biomarkers, συμπεριλαμβανομένης της χαμηλής συγκέντρωσής τους στην κυκλοφορία και της έλλειψης τυποποιημένων μεθόδων για να τους αναλύσουν.